سمعک وسیله الکترونیکی کوچکی است که وظیفه تقویت صدای محیط برای فرد کمشنوا را دارد.اولین بار آقای Miller Reese Hutchison در کشور آمریکا در سال1898موفق به ساخت سمعک شد. سمعکهای پشتگوشی یا BTE مخفف Behind The Ear به معنای پشت گوش میباشند. این سمعکها در سال 1950 روانه بازار شدند. همانگونه که از اسم این سمعکها مشخص است این سمعکها در پشت گوش قرار میگیرند و صدای خروجی سمعک از طریق تینتیوب یا شلنگ سمعک به قالب گوش بیمار منتقل میشود و از پروب تینتیوب یا قالب به سمت گوش بیمار میرود.
سمعکهای پشتگوشی به صورت کلی از دو جهت شکل ظاهری و تکنولوژی دستهبندی میشوند
انواع سمعک پشتگوشی از نظر شکل ظاهری
سمعک Mini BTE
سمعکهای Mini BTE کوچکترین و ظریفترین سمعکهای پشت گوشی هستند. در این سمعکها صدای سمعک از طریق لولهی باریکی به نام تینتیوب به گوش بیمار منتقل میشود و نیازی به قالب گوش نیست. در انتهای قسمتی از تینتیوب که در داخل مجرای گوش بیمار قرار میگیرد پروب سیلیکونی نرمی قرار میگیرد که باعث میشود تینتیوب از داخل مجرای گوش بیرون نیاید و همچنین در افتهای شدید از وقوع فیدبک جلوگیری میکند. سمعکهای مینی دارای سایز بسیار کوچکی هستند و براحتی در پشت گوش مخفی میشوند. این سمعک بهتر است برای افتهای شنوایی ملایم تا متوسط رو به شدید (30 دسیبل تا 70 دسیبل)تجویز شوند. مزیت این سمعکها این است که در صورت تمایل بیمار میتوان که سمعک را به جای تین تیوب صورت قالب گوش نیز تجویز کرد. این سمعکها معمولا دارای یک دکمه تغییر برنامه بر روی سمعک میباشند.
سمعک Standard BTE
این سمعکها در مقایسه با سمعکهای مینی دارای سایز بزرگتری هستند ولی عوض دارای امکانات بیشتری نیز هستند. این سمعکها علاوه بر دکمه تغییر برنامه معمولا دارای ولوم کنترل برای تغییر بلندی صدای سمعک نیز می باشند. در بعضی از این سمعکها دمکهی ولوم کار تغییر برنامه را نیز انجام میدهد. سمعکهای استاندارد را میتوان برای افتهای ملایم تا شدید تجویز کرد.همچنین این سمعکها قابلیت تجویز به صورت تینتیوب و قالب را دارند.
سمعک Power BTE
سمعکهای پاور دارای سایز و قدرت بیشتری نسبت به سمعکهای استاندارد هستند. این سمعکها دارای دکمه تغییر برنامه و ولوم کنترل میباشند. سمعکهای پاور را میتوان برای افتهای متوسط تا شدید تجویز کرد. در صورتیکه این سمعک برای افتهای ملایم تجویز شود امکان دارد که بیمار هنگام استفاده از سمعک احساس نویز اضافی نماید. پس بهتر است این سمعک برای افتهای متوسط به بالا تجویز شود. بهتر است که این سمعکها با قالب گوش تجویز شوند.
Super Power BTE
سمعکهای سوپرپاور دارای بزرگترین سایز و قدرت در بین تمامی سمعکهای سوپرپاور میباشند. این سمعک دارای دکمه تغییر برنامه و ولومکنترل میباشند. سمعکهای سوپرپاور برای افتهای شدید و عمیق مناسب هستند. بهتر است که این سمعکها با قالب گوش نرم و فول شل تجویز شوند. هر چند در سمعکهای سوپرپاور نسل جدید به علت سیستم فیدبکگیری قوی که دارند میتوان سمعک را با قالب سخت و اندازههای کوچکتر نیز تجویز کرد. این سمعکها به علت قدرت زیادی که دارند نباید برای افتهای کمتر از شدید تجویز شوند.
سمعک RIC یا RITE
سمعکهای ریک یا رایت دارای کوچکترین سایز از سمعکهای پشتگوشی میباشند. در این سمعکها بلندگو یا رسیور سمعک در داخل سمعک قرار ندارد.بدین صورت که سمعک در پشت گوش قرار میگیرد و بلندگوی سمعک در داخل مجرای گوش قرار میگیرد و اتصال بلندگو و سمعک از طریق سیم نازکی که داخل تینتیوب قرار دارد صورت میگیرد. سمعکهای ریک به علت قرارگیری بلندگوی سمعک در نزدیکی پرده گوش دارای بالاترین کیفیت صوتی در بین سمعکهای پشتگوشی میباشد. همچنین به دلیل فاصلهی زیاد میکروفون از بلندگوی سمعک امکان وقوع فیدبک در این نوع از سمعکها کاهش مییابد.
سمعکهای پشتگوشی از نظر تکنولوژی
سمعکهای پشت گوشی از نظر تکنولوژی به دستهای زیر تقسیم میشوند.
سمعک پشتگوشی آنالوگ
سمعکهای آنالوگ اولین نسل از سمعکهای پشتگوشی میباشند.در این سمعکها پردازش سمعک آنالوگ میباشد. تنظیمات بلندی این سمعکها توسط ولوم کنترلی که بر روی سمعک قرار دارد و اکثرا از نوع چرخشی میباشد انجام میگیرد. تنظیمات فرکانسی سمعکهای آنالوگ توسط تریمری که معمولا در زیر ولوم کنترل واقع شدهاست انجام میگیرد. این تریمر قابلیت تنظیم در سه حالت نرمال، زیر و بم را دارد.
سمعک پشتگوشی دیجیتریم
سمعکهای دیجیتریم پس از سمعکهای آنالوگ وارد بازار شدند.پردازش صدا در این سمعکها از نوع دیجیتالی میباشد ولی این سمعکها قابلیت تنظیم توسط کامپیوتر را ندارد.دلیل این امر این است که در زمان ساخت سمعکهای دیجیتریم استفاده از سیستمهای کامپیوتری در میان جامعه گسترش پیدا نکرده بود. در این سمعک چندین برنامه شنیداری مختلف بر روی سمعک وجود دارد و بیمار میتواند توسط دکمهای که بر روی سمعک تعبیه شدهاست برنامههای مختلف را در شرایط شنیداری متفاوت تغییر دهد. همچنین این سمعکها دارای ولوم کنترل و تریمر نیز میباشند.
سمعک پشتگوشی دیجیتال
دربین سالهای 1980 تا 1990 اولین سمعکهای دیجیتالی به بازار معرفی شدند. سمعکهای دیجیتال میتوانستند که میلیونها سیگنال صوتی را در ثانیه پردازش کنند و کیفیت صدای بهتری را برای بیمار فراهم کنند. این سمعک قابلیت تنظیم شدن توسط کامپیوتر را دارند. با استفاده از تنظیمات سمعکهای دیجیتالی میتوان کیفیت صدای سمعک را بنا به سلیقه بیمار تنظیم کرد و به اصطلاح صدا را برای بیمار شخصی سازی کرد. کلیه شکایتهای بیماران از جمله خشخش کردن سمعک، نویز اضافی و ترکیب شدن صداهای مختلف با آمدن سمعکهای دیجیتال از بین رفت، زیرا با تنظیم درست سمعک میتوان هر تغییری را در سمعک لحاظ کرد و هر فرکانسی را زیاد و کم و یا حذف کرد.
سمعک پشتگوشی هوشمند
در چند سال اخیر سمعکهای دیجیتال کمکم جای خود را به سمعکهای هوشمند دادهاند. سمعکهای هوشمند قابلیت یادگیری خودکار دارند و به مرور و با استفاده از اطلاعاتی که از طریق تغییر ولوم کنترل توسط بیمار و همچنین تغییراتی که در جلسات تنظیمی بنا به شکایت بیمار ارائه میگردند، یاد میگیرند که در هر محیط صوتی تنظیمات متفاوتی را بنا به خواست بیمار ارائه دهند. سمعکهای هوشمند دارای نزدیکترین صدا به شنوایی طبیعی میباشند و در صورتیکه بیماری از سمعک هوشمند استفاده نماید امکان ندارد که بتوان با استفاده از صدای سمعکی که تکنولوژی پایینتری دارد، بیمار را راضی کرد. در حال حاضر اکثر تجویزهای کلینیک سمعک صمیمی از نوع سمعک هوشمند میباشد. این سمعکها مخصوصا برای کودکان در کلاس درس و همچنین افرادی که به صورت فعال در جامعه حضور دارند بسیار مناسب میباشد.
کلینیک سمعک صمیمی دارای کلیه ردههای سمعکهای پشتگوشی میباشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قیمت و مشخصات سمعکهای پشتگوشی با تیم مشاوران سمعک صمیمی تماس بگیرید.
مقالات مرتبط